Ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τον ἄνδρα

Ναι; 15900 εκεί; Θα σας μιλάω ψιθιριστά, αν δεν έχετε πρόβλημα. Ναι, μην ανησυχείτε, θα σας τα προφέρω αργά και καθαρά για να μπορέσετε να καταγράψετε λέξη-λέξη όσα θα σας μεταφέρω. Ξέρω, ίσως σάς φαίνεται φαιδρό όλο αυτό αλλά είναι πολύ πιθανό εδώ μέσα να υπάρχουν κοριοί, μπορεί ακόμα κι αυτή η ίδια η τηλεφωνική μου συσκευή να είναι παγιδευμένη, γι’ αυτό θα σας κάνω περιγραφές λιγάκι κωδικοποιημένες. Για αρχή, να ξέρετε ότι με λένε πεταλούδα και παρακαλώ πολύ μην απορήσετε και κάνετε χιούμορ και θεωρήσετε ότι πρόκεται για κακόγουστη φάρσα, όπως την προηγούμενη φορά. Θα σας πω την ιστορία μου και τότε θα καταλάβετε πλήρως γιατί μού ταιριάζει αυτό το ψευδώνυμο. Μπορεί και να νομίσετε ότι όλα αυτά είναι ασύνδετα γεγονότα και καταστάσεις αλλόκοτες που τις έβγαλε από το μυαλό της μια αλλοπαρμένη, μια δικομανής, μια κακομαθημένη που δεν εκτίμησε όσα τής προσφέρθηκαν σε τούτη τη δύσκολη ζωή, ότι κατασκευάζω σενάρια για να προσποιηθώ το ανυπεράσπιστο θύμα και για λόγους ατομικού μου συμφέροντος, ότι πετάω σαν πεταλουδίτσα μακριά από τις ευθύνες μου, δεν ξέρω πόσες υποθέσεις θα κάνετε, πόσα συμπεράσματα θα βγάλετε, σκεφτείτε όσα θέλετε αλλά είναι ο μόνος τρόπος να το κάνω αυτό. Κι αν τυχόν ανά πάσα στιγμή διακοπεί η συνομιλία μας αυτή να ξέρετε ότι δεν θα το έχω προκαλέσει εγώ, αν φανεί ότι έπεσε η γραμμή ή ότι δεν ακούγομαι καθόλου, σας ικετεύω να μην το κλείσετε αμέσως, αφήστε το ακουστικό ανοιχτό, μπορεί να σας δοθούν χρήσιμα ηχητικά ντοκουμέντα για το τί συμβαίνει εδώ μέσα, ίσως σε κάποια φάση να σας προκληθεί η εντύπωση ότι δεν διατυπώνω ολόκληρες φράσεις ή ότι ακόμα-ακόμα μιλάω λες και το στόμα μου έχει μπουκώσει με πεταλούδες, θα βρείτε πολλές κρυμένες αλήθειες στο θρόισμα από τα φτερά τους. Με ακούτε;

Όχι, δεν ακούω τίποτε και τίποτε δε γίνεται τυχαία. Πολλοί λένε ακόμα και σήμερα ότι πρώτα γεννιέσαι και μετά γίνεσαι, γυναίκα, άνδρας, Έλληνας, ξένος, μυρμήγκι, πεταλούδα κι ανάλογα με το πώς ήρθες στον κόσμο αυτό έτσι και θα φτάσεις ψηλά ή θα σε ποδοπατήσουν οι τριγύρω σου, αφήνοντάς σε να σπαρταράς στο κρύο έδαφος. Ναι, όπως σας τα λέω να τα σημειώνετε, υπάρχει λόγος. Σε φωτογραφίες από τη βρεφική μου ηλικία μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι κάνω μια κίνηση με τα μωρουδιακά μου χέρια, έτσι όπως μπλέκονται ασυναίσθητα μεταξύ τους, λες κι είναι φτερά που ετοιμάζονται να πετάξουν πέρα, μια σωματική χορογραφία που προέκυψε από μέσα μου αυθόρμητα, όπως συμβαίνει σε μια προνύμφη, ενώ ξεπετιέται στο σύμπαν για πρώτη της φορά και ψάχνει εναγωνίως να βρεί το βάδισμά της στον γύρω χώρο. Αυτήν την αίσθηση την είχα από τότε που βρέθηκα σε μήτρα κι εξακολουθώ να την έχω μέχρι και τώρα που μιλάμε. Και τις περισσότερες φορές προτιμούσα να επικοινωνώ με αυτό το πέταγμα παρά με τη συνηθισμένη ανθρώπινη έκφραση, ειδικά για όσα με προβλημάτιζαν και μου βάραιναν τους ώμους, πολλοί αυτό το εκλαμβάνανε ως αδυναμία αλλά εγώ ακόμα και τους πιο δυνατούς μου φόβους προτιμούσα να τους σκορπάω σαν χρωματιστή σκόνη στην ατμόσφαιρα, γι’ αυτό και τώρα σας μιλάω έτσι, έτσι έμαθα να εκφράζομαι, σχεδόν αθόρυβα, ώστε να μην προκαλώ και στους άλλους προβλήματα και σκοτούρες. Εξάλλου, έτσι λεπτεπίλεπτη κι εύθραυστη εκ φύσεως όπως είμαι, δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ να τα βάλω με τη μυϊκή δύναμη, έπρεπε με κάποιο περίτεχνο τρόπο να μάθω να ξεγλυστράω από τα σφιχτά μπράτσα, να ξεφεύγω από τις απότομες κινήσεις που θέλησαν να με στίψουν σε μια χούφτα από γροθιά. Ακόμα και στην κολύμβηση αργότερα ήμουν η καλύτερη έφηβος στην κίνηση πεταλούδα. Αναμείνατε.

Μη με βάζετε σε αναμονή τώρα, δεν υπάρχει δευτερόλεπτο πια για χάσιμο, μη δυσφορείτε και θέλετε να με ξεπετάξετε, δεν μπορώ άλλο πια να μπαίνω σε λίστες αναμονής κι υπομονής, σε ραντεβού με υπηρεσίες που όλο μου λένε να διαχειριστώ όσο πιο ήπια τη νέα αυτή κατάσταση που είναι δύσκολη για όλο τον κόσμο, ειδικά από τότε που ξέσπασε αυτή η πανδημία κι όπως ήταν αναμενόμενο, οι οικογενειακές σχέσεις έγιναν πιο έντονες κι απρόβλεπτες. Στο κάτω-κάτω, λένε ότι όσα ζούμε είναι μια ευκαιρία να συστηθούμε ξανά από την αρχή, να καλύψουμε τα κενά εκείνα που δεν μας άφηνε η βίαιη ρουτίνα κι η καθημερινότητά μας να δούμε κατάματα, η ιδανική αφορμή για να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο, να βγάλουμε όλα μας τα απωθημένα αναμεταξύ μας μια και καλή. Κι αυτές οι τηλεοπτικές καμπάνιες εκεί δίνουνε έμφαση, να μείνουμε μέσα, να αποφεύγουμε τις άσκοπες μετακινήσεις, να υπομείνουμε τη δοκιμασία αυτή για το καλό των παιδιών μας αλλά και των παιδιών όλης της γης. Κι είναι δικαιολογημένο μέσα σε αυτήν την τριβή να προκύψουν εντάσεις, σφάλματα, υπερβολές μπροστά και στα παιδιά μας τα ίδια, που τρέχουν να κρυφτούν σαν τις τρομαγμένες πεταλούδες που βλέπαμε τις προάλλες σε εκείνο το ντοκιμαντέρ για τις φυσικές καταστροφές κι όλα τα παρόμοια έκτακτα φαινόμενα. Σκεφτόμουν τελικά μήπως όλο αυτό που συμβαίνει οφείλεται στο φαινόμενο τής πεταλούδας, εκείνο δηλαδή που λέει ότι μια αμυδρή έστω κίνηση κάπου στον πλανήτη προκαλεί αλυσιδωτές συνέπειες στην υπόλοιπη πλάση, ακριβώς όπως έγινε δηλαδή και με το μικρόβιο αυτό που φτερούγισε το θάνατο πάνω από εκατομμύρια ψυχές. Κι όχι κατά τύχη, οι πεταλούδες είναι για τον μύθο οι ψυχές όσων έχουν νικήσει το τέλος και πετούν τώρα πάνω από μας, τους ζωντανούς-νεκρούς. Παρακαλώ πολύ, επαναλάβατε.

Δηλαδή θέλετε να τα πω ξανά από την αρχή; Δεν είσαι η μόνη – δεν είσαι μόνη. Αφού κλειστήκαμε όλοι μαζί στο ίδιο κλουβί, κυνηγοί και θηράματα, στο ίδιο κελί, δράστες και θύματα, σίγουρα δεν είμαι η μόνη πεταλούδα που παγιδεύτηκε μέσα στο σπίτι, έτσι όπως τρύπωσα από το ανοιχτό παράθυρο ένα ηλιόλουστο πρωί, τότε που όλα ήταν ακόμα φως κι έλξη κι έρωτας. Δεν περίμενα βέβαια ότι το άνοιγμα από τα φτερά μου θα προκαλούσε τέτοια ενόχληση στον ιδιοκτήτη τού σπιτιού κι ότι θα έψαχνα με αγωνία να βρω καταφύγιο σωτηρίας μέσα στην ίδια μου τη φωλιά. Με τις τόσες δουλειές εδώ μέσα προσπαθώ να ξεχνιέμαι, δεν διανοούμαι να διαμαρτυρηθώ, προχτές άκουγα στο διάδρομο από την πολυκατοικία να συζητάνε μερικές κότες που λέγανε με στόμφο κακαριστό ότι η διαμαρτυρία αυτές τις κρίσιμες ημέρες είναι ένα πολύ επικίνδυνο κουσούρι κι ότι η μουρμούρα, η γκρίνια μπορεί να κάνει τσουρέκια τα νέυρα κάθε ανθρώπου, πόσω μάλλον ενός συζύγου με φουντωτό λυρί, μέσα σε αυτήν την τρομερή ανασφάλεια που βιώνουν όλα της γης τα κοτέτσια κι ότι μερικά ψωνισμένα πλάσματα, όπως οι πεταλούδες, παιρνιούνται για πολύ έξυπνες και μιλάνε για ισότητα και δικαιώματα τη στιγμή που ο άλλος δεν ξέρει αν αύριο θα έχει πάλι δουλειά, όταν το οικονομικό άγχος μπλέκεται με τον ανδρισμό που απαιτεί αυτή η δοκιμασία και με την έγνοια να είσαι ένας σωστός και τίμιος οικογενειάρχης, χωρίς να σου βγάζει τσιμουδιά κανείς. Κι ότι το μικρόβιο μεταδόθηκε από μερικά ψωροπερήφανα πτηνά που προσπάθησαν να ξεπεράσουν το ρόλο τους σε αυτήν την κοινωνία. Τότε μπλέχτηκε ο βίαιος ιός με υιούς αγχωμένους που τους έφαγε η κλεισούρα και ξεφεύγουν έτσι και τους ζορίσεις πολύ και τους φτάσεις σε σημειο να τραβήξουν απότομα τον κόκορα από κανένα νόμιμο περίστροφο και τα τινάξουν με μιας όλα στον αέρα. Μπαμ! Είστε ακόμα εδώ;

Σαν κρότος από πυροβολισμό ήχησαν στα αυτιά του τα μαντάτα ότι περιμένω να φέρω σε λίγους μήνες μια νέα πεταλούδα. Σε αυτήν την παγκόσμια γκαντεμιά, είχαμε την ατυχία να γίνουμε πάλι γονείς. Δεν αντέχει τα αυξανόμενα έξοδα, αντί να του εύχονται οι φίλοι του “με το καλό” και “με έναν πόνο”, κάθονται και του στέλνουνε μηνύματα ηλεκτρονικά για το αν θα τα βγάλει πέρα. Οι ίδιες αναποδιές συνέβησαν και με την άλλη μας την κόρη που περιμέναμε λίγο καιρό ακόμη, ώστε να βγει κι αυτή από το κουκούλι της κι ως νύμφη πια να νυμφευθεί σύμφωνα με τα πατροπαράδοτα ήθη και τις παραδόσεις μας, θα ήταν μια ευκαιρία να βρει έναν χαρισματικό γιο να την αποκαταστήσει και να απαλλαγούμε κι εμείς από τις εντάσεις. Με την απαγόρευση των συναθροίσεων και την επιβολή υποχρεωτικής απόστασης οι προγραμματισμένοι γάμοι ακυρώθηκαν κι είναι άγνωστο αν στο μέλλον θα ζήσουν βίο ανθόσπαρτο. Ελπίζω να μη χαθήκατε στη μετάφραση με όλα αυτά τα μαζεμένα που σας είπα, γένους θηλυκού είμαστε και καταλαβαινόμαστε θαρρώ. Δεν έχω άλλο χρόνο για να σας μιλήσω με ακόμα πιο παραστατικές λεπτομέρειες. Για καλό και για κακό έχω κλειδώσει από μέσα την πόρτα, μην τυχόν μπουκάρει απότομα και με πιάσει στα πράσα να ζητώ προστασία. Τελευταία κουβαλάει μαζί του εκείνο το μαχαίρι πεταλούδα που τον διευκολύνει να ανοίξει οποιαδήποτε πόρτα τον εμποδίσει πάνω στην κατάσταση άμυνάς του. Ακόμα κι αν αναγκαστεί να χαράξει πάνω στη μήτρα μου τη λέξη Α Δ Ι Κ Ι Α που νιώθει, αναγνωρίζω ότι θα είμαι κι εγώ μια αναπόφευκτη παράπλευρη απώλεια στον πόλεμο που δίνει η ανθρωπότητα. Και ποιος ιατροδικαστής θα κάτσει τώρα να βγάλει πορίσματα για μια πεταλούδα που λόγω των μολυσμένων συνθηκών ψόφησε; Γιατί δεν φεύγετε; Σας καλούμε ξανά επειγόντως για να μας δώσετε ακριβή διεύθυνση για παροχή βοήθειας.

Η κλήση σας προωθείται.