Ο ΛΟΓΟΣ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ // www.kakoskeimena.net
Άρθρα του/της Πάνος Μουχτερός
Από την πρώτη στιγμή που θυμάμαι να έχω αναμνήσεις από τούτο τον παράξενο πλανήτη, είχα την αίσθηση ότι έπασχα από κάποια ανεξήγητη ασθένεια. Ήμουν ευαίσθητος κι εύθραυστος μαζί, λύγιζα κι έπεφτα με το παραμικρό, γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές με βρίσκανε οι φίλοι μου…
Άσε με να περάσω, ρε καραγκιοζάκο. Περνάς στ’ αλήθεια τον εαυτό σου για τόσο έξυπνο, ώστε να νομίζεις ότι μπορείς να με εμποδίσεις και να μη γίνει τελικά αυτό που έχω εγώ στο δαιμόνιο μυαλό μου; Και, στην τελική, αυτή ακριβώς η αλήθεια είναι κάτι…
Στο εξοχικό μας περάσαμε τα καλύτερά μας χρόνια. Οι αισθήσεις λειτουργούσαν ανέκαθεν διαφορετικά εκεί· σίγουρα αλλιώτικα πολύ από όσα συναισθανόμασταν στην πόλη και τους στεγνούς, άνυδρους τοίχους της. Ήταν λες και τα φρούτα, τα φαγητά, τα λαχανικά άφηναν άλλο αποτύπωμα πάνω στη γλώσσα σου. Ήταν…
Πάει κάμποσος καιρός που δεν έχω τι να πω. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν μιλάω, απλά οι λέξεις που χρησιμοποιώ στερούνται ουσίας τις περισσότερες φορές. Είναι εκφράσεις κενές, κούφιες, όπως ο αέρας ο κοπανιστός, είναι όπως τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος πέρα, σαν…
Συνήθισα πια. Δεν μιλάμε άλλωστε για μια φάση που κρατάει μερικές ημέρες, μερικές εβδομάδες, μερικούς μήνες. Περάσανε κοντά πέντε χρόνια από τη στιγμή εκείνη που βρέθηκα στο σημείο που είμαι τώρα. Κι είναι φοβερό το πώς τελικά ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί και προσαρμόζεται σε καταστάσεις…
Είναι κάποιες στιγμές που ειλικρινά απορώ κι εγώ με τον εαυτό μου. Δεν ξέρω, ίσως φταίει αυτή η συνεχόμενη μονοτονία τριγύρω, θέλεις να βρεις να κάνεις κάτι που να σε εξιτάρει, να κινήσει λιγάκι την αδρεναλίνη στο αίμα σου, να ψαχτείς διαφορετικά. Να αποκτήσει ο…
Πάλι ξύπνησα με αυτό το χαρακτηριστικο κενό στο στομάχι. Δεν ξέρω τελικά αν είναι πείνα τούτο το περίεργο συναίσθημα που νιώθω ή μια γενικότερη στέρηση που εκτείνεται στο υπόλοιπο κορμί μου και σταδιακά με αγγίζει όπως η κρυάδα από το σβέρκο μέχρι τα νύχια. Πάει…
Είναι μεγάλο πράγμα να ξέρεις να διαπραγματεύεσαι. Να έχεις δηλαδή τον τρόπο για να παίρνεις αυτό που θέλεις, έστω κι αν θα πρέπει στην πορεία να κάνεις άλλοτε υποχωρήσεις κι άλλοτε υπερβάσεις από την αρχική σου θέση. Γι’ αυτό άλλωστε τη βαφτίσανε έτσι, με το…
Σπάνια χιόνιζε στη γειτονιά που μεγάλωσα. Τα άσπρα τοπία τα βλέπαμε μονάχα σε ταινίες και σε εικόνες παιδικών παραμυθιών, παρά στην πραγματικότητα. Κι είχα θυμάμαι μεγάλη περιέργεια για το πώς θα ήταν άραγε η αίσθηση να έχω στις χούφτες μου πολλές νιφάδες μαζεμένες, πως θα…
Ήταν μια εποχή αναστατωμένη. Για την ακρίβεια, είχαν από καιρό πάψει οι εποχές να είναι διαφορετικές, δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις το χειμώνα από το καλοκαίρι, την άνοιξη από το φθινόπωρο. Παντού ήταν λες κι επικρατούσε μια και μόνο εποχή, γεμάτη από εκείνα τα γκρίζα σύννεφα…
