Στάχτη να γίνουνε όλα πια.

Σοκ έχει προκαλέσει στο πανελλήνιο η είδηση ότι ενώ η Αχαΐα καιγόταν από τα πύρινα μέτωπα, λίγα μέτρα πιο πέρα, στην Αγία Μαρίνα, το χωριό όλο χόρευε και γλεντούσε την ώρα που στο φόντο η πυρκαγιά έσπερνε την καταστροφή. Χαμός έγινε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις λοιπές ενημερωτικές ιστοσελίδες. Πράγματι οι φλόγες διακρίνονται να κατατροπώνουν την περιοχή ενώ εξελίσσεται η τέχνη του καλαματιανού και πολλών άλλων σπουδαίων παραδοσιακών χορών στο γλέντι.

Και κάθεσαι να το παίξεις ψυχαναλυτής, φυσιογνωμιστής και media-κός αναλυτής πάνω από τη φωτογραφία αυτή, λέγοντας πως ο λαός μας στα δύσκολα δε χαμπαριάζει. Δεν ‘πα να καίγεται η γειτονιά ολόκληρη, αυτός θα χορέψει, θα πιει και θα τραγουδήσει. Είναι δείγμα αισιόδοξης στάσης όλο αυτό, για μια χώρα που δοκιμάζεται, να καταφέρνει να παίρνει τις “κατάλληλες” αποστάσεις από τα προβλήματα, όταν ειδικά αυτά διογκώνονται επικίνδυνα και φτάνουν τόσο κοντά. Κι ας καεί και το σπίτι, τι να κάνουμε τώρα δηλαδή.

Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που ο λαός μας δείχνει τέτοιες συμπεριφορές. Ειδικά τα τελευταία μαγικά χρόνια της ατελείωτης κατανάλωσης, του άφθονου τραπεζικού δανεισμού, που και βουνό ολόκληρο να γινόταν στάχτη, υπήρχε ειδικό δάνειο για να υπάρξουν πάλι εκεί πουρνάρια και πόες. Τότε που η “αειφόρος ανάπτυξη” ηχούσε τόσο υπέροχα. Τι κι αν μετά έγινε “πράσινη” και αργότερα σκέτο ανάπτυξη. Τι κι αν η ύφεση έγινε λαίλαπα που έκαψε μέχρι και τη σχολική τσάντα της Υπουργού Περιβάλλοντος Μπιρμπίλη.

Γιατί, οι άνθρωποι αυτοί το ίδιο δεν έκαναν και πριν λίγες μέρες κατά τη διαδικασία της ιστορικότερης εκλογικής μάχης μετά τη μεταπολίτευση; 40% η αποχή είπαν οι ειδικοί αναλυτές. Μισός λαός απείχε. Που ξέρεις, μπορεί εκείνη την εποχή να διοργάνωναν κι αλλού τέτοια ωραία πανηγύρια με χορούς και με σουβλάκια, κι ας “καιγόταν” μια χώρα ολόκληρη όχι από εμπρηστές αλλά από δανειστές. Το ίδιο κάνει.

Πέρα από τα ως άνω κωμικά, δεν ξέρω ειλικρινά με τι να μελαγχολήσω πρώτα. Με την έλλειψη της πλέον ελάχιστης παιδείας; Με το καρακιτσιαριό που εξακολουθεί και βασιλεύει στη χώρα ετούτη; Με την ανυπεράσπιστη γη, που όσο ζω θυμάμαι να γίνεται κάρβουνο κάθε καλοκαίρι; Με τους πυροσβέστες που δεν επαρκούν; Με έναν λαό που ώρες-ώρες δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι για την κάθε “φωτιά” έχει ευθύνη ακόμα κι αν δεν την έβαλε ο ίδιος;

Ξεκίνησαν λέει να πάνε πυροσβέστες στα μέτωπα της πυρκαγιάς αλλά τους γυρίσαν πίσω γιατί δεν μπορούν πια να δικαιολογηθούν τα λεγόμενα “εκτός έδρας” έξοδα για την αποστολή τους αυτή, λόγω Μνημονίου. Η Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ευημερίας και του Πολιτισμού. Η Ελλάδα που δεν μπορεί κατά την ομολογία του ίδιου του Υπουργού Δημοσίας Τάξης να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες πυρόσβεσης. Τσα, νάτη πάλι η “ασύμμετρη απειλή”. Πετιέται.

Συμπληρώστε τον τίτλο του άρθρου όπως εσείς θέλετε.