Τα χέρια πάνω από τα σύρματα.

Η έννοια του Κράτους στην Ελλάδα έχει κατ’ αρχήν αρνητική φόρτιση. Τούτο συνέβη γιατί κατά βάση το Κράτος ταυτίστηκε είτε με την κατάχρηση εξουσίας είτε με τη σπατάλη της δημόσιας περιουσίας είτε με το βόλεμα των ημετέρων. Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει άπειρα παραδείγματα κακώς εννοούμενου Κράτους στη χώρα μας σε σημείο τέτοιο που καταλύεται εν τέλει το ίδιο το… Κράτος. Σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις του το Κράτος χρησιμοποιήθηκε ως το όχημα της διαφθοράς, το άνδρο της κομματικής ακολασίας.

Το Κράτος όμως ως όρος δεν νοηματοδοτείται μόνο από το ελληνικό Κράτος. Ως έννοια (πρέπει να) διαμορφώνεται από τη βούληση του λαού (όχι μόνο της πλειοψηφίας) που ως σώμα επιλέγει τους εκπροσώπους του και διαμορφώνει τα πλαίσια εξουσίας υπέρ των μελών του. Τούτο είναι ο πυρήνας της Δημοκρατίας. Και μετέπειτα, σκοπός του Κράτους αυτού είναι πολλά από τα κομμάτια της ανθρώπινης δραστηριότητας να τα προστατεύει, να τα εξασφαλίζει, να τα παρέχει σε κάθε κοινωνό-πολίτη του.

Κατ’ ουσίαν, το Κράτος είναι το κέλυφος της ελευθερίας του ανθρώπου. Διότι τα δικαιώματα προέρχονται από την αίσθηση τού ότι στοχάζεσαι και πράττεις ελεύθερα, αυτοδιαθέτοντάς σε στο ατομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Το κάθε δικαίωμα είναι η εξουσία που αντλείς από την πηγή της δημοκρατίας. Η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική ασφάλιση είναι δικαιώματα που προέκυψαν από την ανάγκη τού να νιώθεις ελεύθερος. Απέναντι στα δικαιώματα, μπήκαν οι υποχρεώσεις, που ουσιαστικά επιβεβαιώνουν την ανάγκη προστασίας της ελευθερίας αυτής.

Το Κράτος για να λειτουργήσει δημοκρατικά έχει ανάγκη από τα λεγόμενα “κοινωνικά συμβόλαια”, που συνάπτονται ανάμεσα στους λαούς και τους νόμιμα εκλεγμένους ηγέτες τους. Τα συμβόλαια αυτά εμπεριέχουν ορισμένες ρήτρες που αν καταργηθούν ή αλλοιωθούν, αυτομάτως το Κράτος ελαττώνεται. Η διατύπωση και αποτύπωση των όρων της συμφωνίας αυτής γίνεται κατ’ αρχήν στον σπουδαιότερο νόμο του Κράτους, το Σύνταγμα. Όσο ευτελίζεται το Σύνταγμα, μειώνεται και η απήχηση και εν τέλει η εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Μειώνεται το δημοκρατικό Κράτος.

Η πραγμάτωση της Δημοκρατίας, δηλαδή της εξουσίας που πηγάζει από το λαό, περνάει μέσα από το φαινόμενο του Κράτους. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε ολοένα και μικρότερη αίσθηση ελευθερίας, διότι ακριβώς το Κράτος, ως προπύργιο Δημοκρατίας, βαίνει μειούμενο. Βεβαίως, η ιστορία έχει να επιδείξει και καθεστώτα που έδωσαν απολυταρχική κατεύθυνση στην έννοια του Κράτους, επιβάλλοντας λ.χ. την ασφάλεια των πολιτών εις βάρος της ελευθερίας των πολιτών. Στις περιπτώσεις αυτές όμως δεν είχαμε δημοκρατικά Κράτη.

Στα δημοκρατικά Κράτη ο πολίτης είναι μέτοχος των κατακτήσεών του. Η δωρεάν πρόσβαση στο νοσοκομείο, η δωρεάν συγκοινωνία, η πρόνοια, η δωρεάν εκπαίδευση είναι σταγόνες του νέκταρ της Δημοκρατίας. Παρέχονται από το λαό για το λαό. Όταν μεσολαβήσει ιδιωτικός παράγοντας στην παροχή αυτή δεν ομιλούμε πια για δικαιώματα αλλά για συμφέροντα. Όταν λ.χ. πρέπει να πληρώσεις για να έχεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη η Δημοκρατία μειώνεται, η υπεροχή του λαού οπισθοχωρεί, προτάσσεται η κερδοσκοπία και ομιλούμε πια για χονδρεμπόριο ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Στις μέρες μας, ζούμε την απόλυτη ήττα του Κράτους. Η οικονομία, που λειτουργεί με εντελώς διαφορετικούς νόμους και κανόνες, χαράσσει νέα Συντάγματα και άλλου είδους προνόμια. Δικαιώματα, δημοκρατικές εγγυήσεις καταλύονται σαν πύργος από χαρτονομίσματα. Η έννοια της ελευθερίας περνάει τώρα όχι μέσα από το Κράτος αλλά μέσα από την ΑΓΟΡΑ. Η εξουσία συγκεντρώνεται σε μη εκλεγμένα πρόσωπα, σε αόρατους παράγοντες που επιβάλλουν τη ροή και το είδος των αγαθών σύμφωνα με χρηματιστηριακούς δείκτες. Αγαθά που σε δημοκρατικές κοινωνίες είναι αυτονοήτως προσβάσιμα σε όλους, εδώ προϋποθέτουν όχι την ιδιότητα του πολίτη αλλά την ιδιότητα του καταναλωτή για να τα απολαύσεις.

Η επιβεβαίωση της απαξίωσης του Κράτους, ήρθε από την επιλογή της καγκελαρίου Μέρκελ να οργανώσει ειδική συνάντηση με πλήθος επιχειρηματιών, κατά την επίσκεψή της στη χώρα μας. Το δικαιώματα πουλιούνται και μοιράζονται σε τιμή ευκαιρίας αυτήν την εποχή. Τα αρπακτικά της δημοκρατίας είναι έτοιμα να καταπατήσουν τη γη των ανθρώπινων ελευθεριών για ένα κομμάτι ψωμί. Τους ξεπουλάμε την παιδεία, την υγεία, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας. Οι μεσολαβητές, οι χονδρέμποροι της ανθρώπινης ελπίδας είναι ήδη εδώ για να αγοράσουν τη ζωή μας.

Και μετά, κανείς πια δεν θα μπορεί να τους συγ-κρατήσει.