Ο ΛΟΓΟΣ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ // www.kakoskeimena.net
Posts from the ‘Παιδεία’ category
Από την πρώτη στιγμή που θυμάμαι να έχω αναμνήσεις από τούτο τον παράξενο πλανήτη, είχα την αίσθηση ότι έπασχα από κάποια ανεξήγητη ασθένεια. Ήμουν ευαίσθητος κι εύθραυστος μαζί, λύγιζα κι έπεφτα με το παραμικρό, γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές με βρίσκανε οι φίλοι μου…
Άσε με να περάσω, ρε καραγκιοζάκο. Περνάς στ’ αλήθεια τον εαυτό σου για τόσο έξυπνο, ώστε να νομίζεις ότι μπορείς να με εμποδίσεις και να μη γίνει τελικά αυτό που έχω εγώ στο δαιμόνιο μυαλό μου; Και, στην τελική, αυτή ακριβώς η αλήθεια είναι κάτι…
Στο εξοχικό μας περάσαμε τα καλύτερά μας χρόνια. Οι αισθήσεις λειτουργούσαν ανέκαθεν διαφορετικά εκεί· σίγουρα αλλιώτικα πολύ από όσα συναισθανόμασταν στην πόλη και τους στεγνούς, άνυδρους τοίχους της. Ήταν λες και τα φρούτα, τα φαγητά, τα λαχανικά άφηναν άλλο αποτύπωμα πάνω στη γλώσσα σου. Ήταν…
Είναι κάποιες στιγμές που ειλικρινά απορώ κι εγώ με τον εαυτό μου. Δεν ξέρω, ίσως φταίει αυτή η συνεχόμενη μονοτονία τριγύρω, θέλεις να βρεις να κάνεις κάτι που να σε εξιτάρει, να κινήσει λιγάκι την αδρεναλίνη στο αίμα σου, να ψαχτείς διαφορετικά. Να αποκτήσει ο…
Πάλι ξύπνησα με αυτό το χαρακτηριστικο κενό στο στομάχι. Δεν ξέρω τελικά αν είναι πείνα τούτο το περίεργο συναίσθημα που νιώθω ή μια γενικότερη στέρηση που εκτείνεται στο υπόλοιπο κορμί μου και σταδιακά με αγγίζει όπως η κρυάδα από το σβέρκο μέχρι τα νύχια. Πάει…
Είναι μεγάλο πράγμα να ξέρεις να διαπραγματεύεσαι. Να έχεις δηλαδή τον τρόπο για να παίρνεις αυτό που θέλεις, έστω κι αν θα πρέπει στην πορεία να κάνεις άλλοτε υποχωρήσεις κι άλλοτε υπερβάσεις από την αρχική σου θέση. Γι’ αυτό άλλωστε τη βαφτίσανε έτσι, με το…
Σπάνια χιόνιζε στη γειτονιά που μεγάλωσα. Τα άσπρα τοπία τα βλέπαμε μονάχα σε ταινίες και σε εικόνες παιδικών παραμυθιών, παρά στην πραγματικότητα. Κι είχα θυμάμαι μεγάλη περιέργεια για το πώς θα ήταν άραγε η αίσθηση να έχω στις χούφτες μου πολλές νιφάδες μαζεμένες, πως θα…
Πάλι ακούγονται αυτοί οι περίεργοι θόρυβοι μέσα στης νύχτας τη σιωπή. Κάτι συμβαίνει στο λεβητοστάσιο και δεν σου κρύβω ότι τρέμω από το φόβο μου. Ιδρώνουν τα χέρια μου, μήπως κι έχει προκύψει κάποια βλάβη και συμβεί καμιά επιπλοκή με το πετρέλαιο κι ανατιναχτούμε όλοι εδώ μέσα,…
Εκείνη η αέναη, νεκρική σιωπή που ανέκαθεν υπήρχε μέσα σε τούτο τον τάφο, έσπασε. Το πηχτό, παγωμένο χώμα που είχε γίνει ένα με τα μάτια και τα στήθη μας, άρχισε ξάφνου να πέφτει παραδίπλα από τα μάγουλά μας. Φάνηκαν τα πρόσωπά μας, τα λεπτομερώς ενδεδυμένα…
Πολύ με εκνευρίζει όταν προσπαθώ να πληκτρολογήσω μερικές αράδες από φράσεις που πρέπει επειγόντως να διατυπωθούν, να αποθηκευτούν και να εκτυπωθούν εγκαίρως, αλλά τα δάκτυλά μου ιδρώνουν και γλιστράνε και πατάνε άλλα πλήκτρα από αυτά που θέλω να πατήσω. Ένα περίεργο πράγμα, είναι κάποιες τέτοιες…
