Ποιος είναι τελικά πιο δυνατός σε αυτόν τον πλανήτη, σε αυτήν τη συνοικία; Γιατί να έχει η μάνα τού συμμαθητή ακριβότερα ρούχα από τη φαμίλια μου; Πως θα ηρεμήσω τον θυμό που νιώθω για όλα τα ευνοημένα μπάσταρδα τριγύρω; Το να μην κάνω τα μαθήματά…

Ναι; 15900 εκεί; Θα σας μιλάω ψιθιριστά, αν δεν έχετε πρόβλημα. Ναι, μην ανησυχείτε, θα σας τα προφέρω αργά και καθαρά για να μπορέσετε να καταγράψετε λέξη-λέξη όσα θα σας μεταφέρω. Ξέρω, ίσως σάς φαίνεται φαιδρό όλο αυτό αλλά είναι πολύ πιθανό εδώ μέσα να…

Ξάφνου βρέθηκα να ξυπνάω ξαπλωμένος κουλουριαστά στη μέση από το πουθενά. Ένιωθα τα κόκαλά μου να με πονάνε τόσο, όσο ήταν αρκετό για να νιώσω εκείνη τη χαρακτηριστική γλυκιά εξάντληση, όπως τότε που έτρεχα λαχανιασμένος από κάθε λογής άθλημα κι έπεφτα με μιας να ξεκουραστώ…

Είναι απολαυστικό να μπορείς να ελίσσεσαι, δίχως τις περισσότερες φορές να παίρνουν οι άλλοι χαμπάρι ότι έχεις διανύσει μια διαδρομή που ξεκινά από το σπίτι τους το ίδιο, καταλήγοντας μέχρι το σβέρκο τους. Με έξυπνες, σχεδόν περιπαικτικές κινήσεις, καταφέρνεις κι εισβάλλεις όπου σχεδόν επιθυμήσεις, περνάς…

Άσε με να περάσω, ρε καραγκιοζάκο. Περνάς στ’ αλήθεια τον εαυτό σου για τόσο έξυπνο, ώστε να νομίζεις ότι μπορείς να με εμποδίσεις και να μη γίνει τελικά αυτό που έχω εγώ στο δαιμόνιο μυαλό μου; Και, στην τελική, αυτή ακριβώς η αλήθεια είναι κάτι…

Στο εξοχικό μας περάσαμε τα καλύτερά μας χρόνια. Οι αισθήσεις λειτουργούσαν ανέκαθεν διαφορετικά εκεί· σίγουρα αλλιώτικα πολύ από όσα συναισθανόμασταν στην πόλη και τους στεγνούς, άνυδρους τοίχους της. Ήταν λες και τα φρούτα, τα φαγητά, τα λαχανικά άφηναν άλλο αποτύπωμα πάνω στη γλώσσα σου. Ήταν…

Πάει κάμποσος καιρός που δεν έχω τι να πω. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν μιλάω, απλά οι λέξεις που χρησιμοποιώ στερούνται ουσίας τις περισσότερες φορές. Είναι εκφράσεις κενές, κούφιες, όπως ο αέρας ο κοπανιστός, είναι όπως τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος πέρα, σαν…