Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτήν τη διαρκή μου επιστροφή στο χθες. Με την παραμικρή αφορμή που θα βρεθεί μπροστά μου, θα φορέσω τη στολή της νοσταλγίας και θα καβαλήσω τη μηχανή του χρόνου, επιδιώκοντας ακόμα ένα ταξίδι σε εποχές άλλες, περασμένες. Και δεν είναι βέβαιο…

Από μικρό παιδί μου άρεσε να ταξιδεύω. Πολύ πριν ταξιδέψω πραγματικά. Ήταν τότε, που βούταγα μέσα στα βιβλία, τη μουσική, τις ταινίες για να μεταφερθώ σε μέρη μακρινά, ονειρεμένα. Ίσως γιατί ανέκαθεν με γοήτευε η έννοια της ξαφνικής μετάβασης σε τόπους απροσδιόριστους, πλάι σε αντικείμενα…

Πάνω στο τραπέζι στεκόταν ακόμα εκείνη η σκονισμένη παλιά κορνίζα που δεν κουνήθηκε ποτέ από τη θέση της για δεκαετίες ολόκληρες, λες κι είχε βγάλει ρίζες αιωνόβιου φυτού. Η φωτογραφία που είχε μέσα στα φθαρμένα πλαίσιά της δεν ήταν ακριβώς έγχρωμη, είχε χρώματα κυρίως καφετιά,…

Στη γειτονιά μου έχουν εδώ και καιρό πεθάνει οι καλημέρες. Όλα κανείς περίμενε να συμβούν, όχι όμως να κοπεί και η καλημέρα από το στόμα του Έλληνα. Και προσοχή, δεν μιλάμε για τη δήθεν καλημέρα, αυτήν δηλαδή που τη λες από υποχρέωση με κάτω τα…

Όπου γης και πατρίς. Έτσι έλεγαν οι παλαιότεροι προσπαθώντας να μπολιάσουν σε αυτή τη φράση την ανάγκη τους για αισιοδοξία. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν την παραπάνω ατάκα όταν ήθελαν να απαλύνουν την αίσθηση της ξενιτιάς τους, βαφτίζοντας πατρίδα ακόμα και το πιο απομακρυσμένο μέρος πάνω στον πλανήτη,…

Με μια βαλίτσα κι ένα χιλιάρικο στην τσέπη. Έτσι θυμάμαι τη μάνα μου να λέει για το νέο της ξεκίνημα, όταν πριν από περίπου τριάντα χρόνια αποφάσισε να γυρίσει στον τόπο καταγωγής της και να γίνει αγρότισσα. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να ξεχάσω τα εγκαταλελειμμένα χωράφια…

Η έννοια του Κράτους στην Ελλάδα έχει κατ’ αρχήν αρνητική φόρτιση. Τούτο συνέβη γιατί κατά βάση το Κράτος ταυτίστηκε είτε με την κατάχρηση εξουσίας είτε με τη σπατάλη της δημόσιας περιουσίας είτε με το βόλεμα των ημετέρων. Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει άπειρα παραδείγματα κακώς…